به گزارش خبرگزاری «حوزه»، آیت الله شیخ عبد الله مجتهد پور از سال 1337 شمسی، همیشه از امام راحل و مبارزات آینده اش یاد می کرد و در سال 42 پیوسته می گفت: آیا ایشان قیام کرد ولی خیلی ها او را تنها گذاشته اند!.
تولد و تحصیل
شیخ عبد الله مجتهد پور درسال 1270 ش در نجف اشرف متولد شد. مادرش را در کودکی از دست داد و بیشتر روزگار خود را تا جوانی با پدر عالمش شیخ ذبیح الله مجتهد قوچانی سپری کرد. او پس از خواندن مقدمات و سطح، در درس خارج آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانی و آقا ضیاء حاضر شد و موفق به کسب اجازه اجتهاد از آن دو عالم شد.
او در سال 1314 ش و در زمان اجرای سیاست های ضد دینی رضا خان، به ایران آمد و در مشهد ساکن شد.
در پرتو پارسایی
او از وجوهات استفاده نمی کرد و از راه کشاورزی زندگی می کرد. ساده زیست بود و از قالی استفاده نمی کرد و می گفت« مگر همه مردم روی قالی می نشینند». فرزندان خود را به نماز اول وقت و امانت داری توصیه می کرد و می گفت اگر کسی به شما خوبی کرد، فراموش نکنید و اگر بدی کرد، از یاد ببرید، باکمتر کسی ارتباط داشت و گاهی به منزل آیت الله العظمی میلانی و آیت الله قمی می رفت. موقع وضو آب از چاه بیرون می کشید و آب وضو را زیر درخت می ریخت و معتقد بود نباید قطره آبی بیهوده مصرف شود.
عبودیت و سیاست
اهل مناجات بود و به مناجات خواجه عبدالله انصاری علاقه داشت. دیانت را سیاست جدا نمی دانست و از ابتدای حرکت انقلابی امام راحل، حامی ایشان بود. با روحانیون طاغوتی رابطه خوبی نداشت و معتقد بود که امام راحل راباید کمک کرد تا قیام به پیروزی برسد.
سفر ابدی عاقبت این عالم بیدار دل پس از تحمل چند ماه بیماری درسال 1348 ش به عالم بقا پرکشید. پیکر پاک آن مرحوم در باغ رضوان مجاور حرم رضوی به خاک سپرده شد.
منبع مشاهیر در حرم رضوی
313/40